„Agnieszko wyobrażam sobie …”

 

Wyobrażam sobie, że jest  ciepły , słoneczny dzień,

idziesz boso po trawie.

Trawa jest miękka, aksamitna, zielona, unosisz głowę i patrzysz.

Przed Tobą polana pokryta mchem.

Stawiasz jedną stopę, potem drugą.

Mech ten jak puch.

Twoje stopy topią się w nim łaskotane skupiskiem fioletowych wrzosów.

 Bardzo to przyjemne, ale rozbudzona ciekawością podążasz dalej.

Przed Tobą plaża, woda.

Na piasku  stawiasz  jedną stopę i ostrożnie drugą.

Uważnie przyglądasz się , czy to na pewno piach?

Taki delikatny , czysty.

Idziesz dalej.

Wiatr przymierza Ci  fryzury, układa  włosy.

Nie reagujesz,

Dotykasz wody.

Niesamowite, taka ciepła woda o tej porze roku.

Idziesz dalej wiatr nadal wyprawia z Tobą co chce.

Przytula, pcha do przodu, szarpie za włosy…

i nic Cię już nie boli.

„Zazdrosne gwiazdy”

Gdy gwiazdy zobaczyły młodą, śliczną twarz

Powiedziały zostań, zostań na ziemi jeszcze jakiś czas

Lecz piękna dziewczyna, uparta stwierdziła

Dla mnie tu teraz życie się zaczyna

Będę na niebie świeciła, błyszczała

I tak nie jedno serce wzruszała

Zazdrosne gwiazdy spuściły głowę

Mówiły teraz nasz blask zniknie o połowę

Młoda gwiazda mocno błysnęła na niebie

Każdy może na nią spojrzeć w potrzebie

Zazdrosne gwiazdy ustąpiły nieporadnie

Wobec takiej piękności były bezradne.

A ciemne niebo pojaśniało,

 gdy nową gwiazdę przywitało

Spójrz nocą w gwiazdy , westchnij głęboko

I pomyśl, że nasza Madzia jest tam wysoko

Patrzy, błyszczy, pięknieje

I mimo zazdrości innych gwiazd jaśnieje

Zazdrość gwiazd nic ją nie obchodzi

Każdej nocy będzie  wschodzić i wschodzić

I świecić najmocniej jak może

To stęsknionym za nią ,cierpiącym w bólu pomoże

Madziu, gwiazdko piękna , miła

Czy tam na niebie już się rozgościłaś

Miejsca jest dużo jak to we wszechświecie

Kiedyś sami się o tym najlepiej dowiecie

Tymczasem niebo jakieś inne,  jaśniejsze…

Tu jakby nad nami jest najpiękniejsze

Lecz to nie dziwne ,nowa gwiazdka istnieje

Dlatego nad nami niebo pięknieje

Madziu,

Nawet jeśli zazdrosne gwiazdy błysną wszystkie na raz

 To nigdy nie zapomnimy, że byłaś  wśród nas.

wiersz p. L. Chmielewskiej.

„Bezlitosny czas”

Przyjacielu, Kolego, Panie Dyrektorze

My cofniemy czas

A Pan nas w tym wspomoże.

Wtedy powiemy , co mamy w sercach skrycie

Takie zwykłe, proste słowa

To będzie naszych myśli odbicie.

A jeśli uda się nam cofnąć czas

Wiele Panu powie każdy z nas…

Niektórzy stwierdzą, że czas tak szybko minął,

Że nie zdążyli powiedzieć nic cennego nim popłynął.

 A wtedy czas zaśmieje się  z nas

Powie, ja nie zatrzymam się dla nikogo z was.

Muszę płynąć  ciągle  i dalej

Nie ważna jaka jest ludzkiego losu kolej.

Lecz gdyby na chwilę zatrzymał się czas

Co powiedziałoby Panu wielu z nas

Że dziękujemy, cenimy, szanujemy

Że Pana wiedzy , dorobku nie zmarnujemy.

Niektórzy stwierdzą, że to, co w duszy trzeba mówić skrycie

Inni, że trzeba czekać na wielkie serca odkrycie.

Jednak czas nie chce czekać

Ze słowami też nie należy zwlekać.

Przyjacielu, Kolego, Panie Dyrektorze

Nie zdążyliśmy Panu najcenniejszego rzec w tym ferworze

A czas płynie i płynie…

Nich sobie płynie, pamięć o Panu w nas nie zginie

Serca kłucie, łza w oku, dobre słowa

 To sprawia, że pamięć ta żyje i żyje od nowa

A czas płynie, niech płynie

Nie boję się

wspomnienie i dobre słowo o Tobie Przyjacielu nie przeminie.

 

 

Lidia Chmielewska

Była…
anielsko dobra, niezwykle skromna, pełna życiowej mądrości i pasji.
Sprawiała…
że czuliśmy się bezpiecznie, znajdowaliśmy wiarę w siebie, odwagę i siłę, żeby walczyć o nasze jutro.
Podarowała…
inspirację, marzenia, swój cenny czas i uwagę.
Jest…
wspaniałym wzorem i motywacją.
Będzie…
zawsze przy nas, we wszystkim co robimy, bo tak wiele jej zawdzięczamy…

Ś.p. Pani Marzanna Kowalczyk to najwspanialszy człowiek i nauczyciel jakiego spotkałam w swoim życiu. Poza tym, że naprawdę nauczyła nas matematyki to pomogła nam też odnaleźć swoją drogę w tym trudnym, dorosłym świecie. Bardzo często myślę o tym, co mówiła… że warto być dobrym, kochać.. żyć.. że nie chodzi o to, żeby być zawsze perfekcyjnym, że po matematyce można robić niezwykłe rzeczy.. To był wielki dar być Jej uczennicą. Nigdy tego nie zapomnę. Dziękuję. Katarzyna Mróz (Szczerba) LOI 2014/2015 -2016/2017 Warszawa, 08.02.2020